Nach bhfuil a ndúchas siúd fós inár ngin chultúrtha mar a leirítear ag misinéirí ár linne féin agus ag an tacaíocht tréan a thugann cosmhuintir na hÉireann i gcónaí don Domhan Treighte!
Fainic
Slad spioradálta, loitiméireacht na staire i ngach aois, an féidir go mbaineann ár leithéidne, go fiú más go fulangach, lena leithéidí?
Creidimid gur buan-sealbhaíocht, sonas i mbaclann a Chruthaitheora, cuma go nglaotar “Dia, an Fhirinne, Allah, Sat-Chin-Ananda nó Nirbhea” air, an todhchaí a gealltar do na dearóil tréigthe. Is anseo a feictear dom baol dár seasamh mar Críostaithe i dtaca leis na dearóil. Más fíor go n-aimsíonn na dearóil buanchomhluadar clainne Dé féin narab fhiú an fhulaingt! Scaoiltear muid go fochoinsiasach, ó dualgasaíocht ina leith. Sea, is maith go dtugtar tacaíocht airithe dóibh trí chorr-shintuis do leitheidí Goal, Trocaire, Sight Savers nó a leitheidí. Súp dar gcoinseas go nglacfar le saghas tuisceana chúng chompórdach, nach raibh i gceist, silim, ag Browning, do “God’s in his Heaven/All’s right with the world!”
An saghas agnóiseachta bogásaí seo, is baol don chreideamh tanaí foclach seo.
Mar an gcéanna, is baol go nglactar le meabhrúchán Críost féin dúinn go mbeadh na bochtáin i gcónaí linn mar shaghas leithscéil chun na paidreacha amháin a chur lena gcruachás.
Dairíre ní raibh i gceist ag Críost ach an fhirinne shearbh a chur ós ár gcomhair.
Ach is cinnte nach aon chomhairle ár leasa uaidh go bhfágfar na hainiseoirí gan cúnamh. Nios mó fós léireofar Lá an Luain dóibh siúd inár measc a chlis ar na dearóil lenár linn fein gurab é fein a fhágadh ar an dtrá fholamh. Is sa tuiscint seo, sílim, a thóg ar an Mhahatma Gandhi a rá: “Líonann Seanmóir Chríost ar an Sliabh mé le haoibhneas go fiú sa lá inniú. Tá sé de chumhacht ag a vearsaí milise céasadh m’anam a mhaolú (quench) sa lá inniu féin”.
Rogha de roghanna romhainn